Aktualności

Chrześcijanie na Marszu Wyzwolenia Zwierząt 2024 w Warszawie

Byliśmy - Chrześcijanie dla Zwierząt całą grupą na Marszu Wyzwolenia Zwierząt w Warszawie (14 września 2024). Wspaniała organizacja, więcej niż kiedykolwiek ludzi, pogoda jak na czas powodzi — łaskawa. Przemówienia i performance z pięknymi wizerunkami zwierząt, prowadzony przez darka Gzyrę i Karolinę Kuszlewicz.  Z góry z dachu hotelu Marriott patrzyłs na nas świnia, szczur i kruk. Wspaniała rzeźba Idy Karkoszki. Obok nas przechodzili ludzie, czasem ktoś się zatrzymał. Może Ci pójdą z nami w marszu za rok?  Niżej tekst mojego przemówienia, a pod nim linki do zdjęć i nagrań.

Tekst wystąpienia:

Chcę zwrócić uwagę niektórych z was na pewien aspekt naszej walki o prawa naszych starszych braci — zwierząt. Jestem chrześcijanką, i chcę tu mówić przede wszystkim do ludzi wszystkich religii i rodzajów duchowości. I tych, co są tu z nami, i wszystkich, którzy jeszcze nie odważają się myśleć o tym, co robimy, a tym bardziej o tym, że można to zmienić.

Mówię do ludzi czujących, że jest coś poza poznawalnym światem, nadające życiu ponadjednostkowy sens, do ludzi, którym cała przyroda, także zwierzęta, mówią o Prawodawcy reguł działania świata, a i zapisanego w nas poczuciu dobra i zła. To poczucie mówi nam, między innymi, że życie egoistyczne, obojętne na krzywdę nie ma sensu. I nie chodzi o karę. Chodzi o sens i dobre spełnienie dobrego życia!

W mojej religii, która przez tysiąclecia, i cały czas, rozwija swoje rozumienie świata, słowo „panowanie” nigdy nie oznaczało tyranii. A od czasów Chrystusa oznacza „służenie innym”, zwłaszcza słabym, małym, wykluczonym, bezbronnym.  To jest ideał, który mamy realizować. Niech każdy z was będzie sługą!

Powiecie, to dotyczy ludzi. Nie! Krzywdzone i wykluczone może być wszystko, co, żyje i czuje. A więc z pewnością – zwierzęta, a bliźnim staje się każda istota, której okażemy współczucie i pomoc. Samarytanin był wrogiem człowieka, którego ocalił. Stał się jego bliźnim przez okazaną mu empatię. To my decydujemy, kto jest naszym bliźnim. Nasz domowy pies czy kot często staje się członkiem rodziny. Pies czuje tak samo jak świnia, krowa, norka czy kura. One też potencjalnie mogłyby nimi być. Te zwierzęta to nie jest mięso, to są nasi towarzysze w Drodze. Otoczmy ich współczuciem i opieką, a staną się naszymi bliźnimi.

Uważamy, że każde życie jest święte, indywidualne, jedyne i ta sama Nieskończona Rozumność stoi za każdym życiem. Nasze wewnętrzne oko moralne mówi nam, że niszczenie życia jest złe. Dlatego usuwamy z oczu rzeźnie i hodowle, nie chcemy patrzeć na zabijanie i tortury. Chronimy przed tym dzieci. To, że zamykamy serce i oczy, że wypieramy wiedzę o dziejącym się złu, nie kasuje naszej odpowiedzialności. Dobrze wiemy, że jest to złe.

Przez całą swoją historię ludzie, omylnie ale żmudnie dążą do świata bez przemocy. Taki świat my — chrześcijanie nazywamy Królestwem Bożym. Ten świat jest światem wegańskim. Tak jest zapisane Piśmie Świętym, i obowiązkiem każdego z nas jest budować świat miłości, dobra, pokoju, sprawiedliwości. Nie jest możliwe takie budowanie bez wykluczenia przemocy wobec zwierząt. Nie da się.

W każdej religii znajdziemy podstawową złotą zasadę moralną: nie czyń drugiej istocie, to czego nie chciałbyś dla siebie. Nie chcielibyśmy dla siebie: zamknięcia, bólu, depresji, strachu, kaleczenia, okrutnej śmierci. Popatrzcie więc sercem, na to co leży w sklepowych chłodniach, na świątecznych stołach, grillach, piknikach. Odważcie się otworzyć wewnętrzne moralne oko! Nic się złego nie stanie. Dopiero wtedy, tak naprawdę wśród innych zwierząt staniemy się... ludźmi.

Chrześcijanie uznający wartość każdego życia, bez względu na to czy to jest niewolnik, innoskóry, stary czy niepełnosprawny stali u początków walki o prawa krzywdzonych, także o prawa zwierząt.

Teraz zróbmy kolejny krok. Jest nas wielu, finansujemy, kupujemy, , sprzedajemy, hodujemy zwierzęta! Jesteśmy wielką siłą, która może przerwać ich gehennę.

Możemy, tu w Europie, całkowicie wyzbyć się przemocy wobec nich. To jest ten etap etycznego rozwoju ludzkości, a ludzie religijni powinni być awangardzie tej zmiany!

Duch wieje kędy chce, ale zawsze współpracuje z nami dla dobra. Czy mogę Was teraz wszystkich poprosić, abyście zamknęli na 20 sekund oczy i przesłali wszystkim ludziom energię potrzebną do zmiany.

Barbara Niedźwiedzka – Chrześcijanie dla Zwierząt 

przez Opowiedz Zwierzę

Dotarłyśmy ze "sprawą zwierząt" do Taizé

W klasztorze Taizé we Francji w dniach 16-19 listopada 2023 roku odbyła się trzecia już edycja rekolekcji ekologiczno-duchowych pt. "Umiejętność ekologicznego nawrócenia: Inspiracja z Ora et Labora". Rekolekcje te organizowane są przez European Laudato Si’ Alliance (ELSiA), do którego to sojuszu należą: Caritas Europa, Coopération Internationale pour le Développement et la Solidarité (CIDSE), The Commission of the Bishops’ Conferences of the European Union (COMECE), Don Bosco International, Jesuit European Social Centre (JESC), Justice and Peace Europe oraz Laudato Si’ Movement.

Celem tych organizacji, jak i Sojuszu jest promowanie katolickiej ekologii integralnej, zarówno w odniesieniu do polityki ochrony środowiska, jak i kwestii sprawiedliwości społecznej oraz wspieranie europejskich ruchów katolickich zaangażowanych we wdrażanie postulatów encykliki Laudato si’ papież Franciszka. Program spotkania, w którym uczestniczyli ekolodzy z 11 krajów obejmował wgląd w Regułę św. Benedykta, zrównoważony ekonomiczny rozwój w kontekście wiary, znaczenie odpoczynku inspirowanego żydowską tradycją "szabatu".

Dla tego to zgromadzenia miałyśmy honor poprowadzić wraz z Estelą Torres (Fraternite pour le Respect Animal, Francja) warsztat zatytułowany „Poszerzmy krąg współczucia. Wprowadzenie do chrześcijańskiej troski o zwierzęta”.

Mówiłyśmy o współczesnym bezwzględnym traktowaniu i wykorzystywaniu zwierząt przez ludzi w przemysłowych hodowlach, odłowie ryb, ale też w rozrywce. Przedstawiłyśmy powody, dla których chrześcijanie powinni się temu przeciwstawiać. Połączyłyśmy to z dyskusją, zakończoną krótką piękną medytacją.

Zaproszenie do Taizé było następstwem naszego, mojego i Esteli, kilkuletniego zaangażowania w sprawę włączenia problemu zwierząt w zakres zainteresowań ekologii integralnej. Starania te zostały uwieńczone niedawno zaproszeniem Chrześcijan dla Zwierząt - Polska i FRA do grupy roboczej Laudato si’ Action Platform (Platformy Działania Laudato si’). Prace w KKIK nad raportem „Katolicy i Boże zwierzęta” (raport jest dostępny także w j. angielskim), były dla mnie osobiście bardzo dobrą bazą dla zabierania głosu na ten temat.

Nasz warsztat spotkał się z dużym zainteresowaniem. To bodaj pierwszy raz, kiedy sprawa przemysłu zwierzęcego, jego etycznych i ekologicznych konsekwencji była tak wyraźnie wyartykułowana w środowisku katolickich ekologów. Niektórych uczestników po raz pierwszy skłonił do refleksji nad nawykami żywieniowymi, a też nad tym, dlaczego nie mówi się głośno o skutkach dla klimatu, przyrody i dla ludzkiego życia i zdrowia obecnych sposobów produkowania żywności. To wciąż martwe pole ekologicznego myślenia. Dlaczego tak jest? Dlaczego nie mówi o tym papież Franciszek, dlaczego nie mówi się o tym prawie nic na szczytach klimatycznych? Zostawiam to pytanie Państwa namysłowi?

Samo Taizé jest wspaniałym przykładem, jakże rzadkim wciąż w naszym Kościele,  wdrażania w codzienności założeń ekologii integralnej. To prostota życia, połączenie wiary z troską o naturę, rezygnacja ze wszystkiego co zbędne, staranie o to, aby, na ile to możliwe produkować żywność we własnym zakresie, sprzedawać i gospodarować lokalnie (Bracia uprawiają ogród, hodują pszczoły, wyrabiają tez ceramikę, co pomaga w utrzymaniu wspólnoty), minimalizować odpady. Nasze posiłki były wegetariańskie i niezwykle proste.

Niezwykłym doświadczeniem było też regularne przeplatanie pracy modlitwą i medytacją, na którą 3 razy dziennie głośno wzywają dzwony. Ten czas był nie tylko czasem ciągłego nawiązywania łączności z Bogiem, ale też po prostu czasem odpoczynku, dodającymi sił i energii.

Wspaniałe doświadczenie! Podobne ośrodki powinny powstawać wszędzie, a ekumeniczny charakter wspólnoty i styl życia to żywy przykład, co znaczy żyć ekologicznie i łączyć to z wiarą. I jakże cieszymy się, że mogłyśmy wystąpić w imieniu naszych sióstr i braci — zwierząt.

Barbara Niedźwiedzka

Chrześcijanie dla Zwierząt — Polska

przez Opowiedz Zwierzę

Debata wokół raportu "Katolicy i Boże zwierzęta"

Link do nagrania debaty wokół raportu "Katolicy i Boże zwierzęta", zorganizowanej przez Centrum Etyki Chrześcijańskiej na Wydziale Filozoficznym Akademii Ignatianum w Krakowie, z udziałem teologów, etyków i aktywistów: https://youtube.com/live/Rmzmf06BYtM

Debata, która odbyła się 5 czerwca była zarazem pierwszą publiczną konsultacją raportu i otwarciem szerszej dyskusji w środowisku katolików na temat naszego stosunku do czujących zwierząt.Więcej Info

przez Opowiedz Zwierzę

Katolicy i Boże zwierzęta. Jak wypełniamy zadanie bycia człowiekiem. Raport (in Polish and English)

Ten raport, którego pełny tekst można przeczytać tutaj: Katolicy-i-Boze-zwierzeta-INT.pdf, (English version: Catholics and God's Animals_ eng ) tak naprawdę nie jest o zwierzętach, jest o nas – ludziach. Bóg powierzył ludziom opiekę nad  Ziemią, aby ją uprawiali i doglądali Jego Stworzenia (Rodz. 2, 15).  Obecny kryzys ekologiczny jest kryzysem relacji człowieka z resztą stworzonego świata. Chrześcijańska ekologia integralna w swoich diagnozach, postulatach i rozwiązaniach chce te relacje naprawić: mówi o tym, jak zapobiegać zmianom klimatycznym, brakowi wody, zanieczyszczeniom, zanikowi bioróżnorodności, mówi o niedobrych dla człowieka i społeczeństw skutkach złego gospodarowania Ziemią. Pomija jednak w swoich zaleceniach prawie zupełnie ogromną część STWORZENIA, jaką są ZWIERZĘTA. A one, zwłaszcza ich czująca część nie tylko potrzebuje wielkiej uwagi, ale i zupełnie innego rodzaju troski niż skały, strumienie i powietrze. Potrzebuje ludzkiej moralności i wrażliwości, podobnie jak potrzebują jej ludzie.  Więcej Info

przez Opowiedz Zwierzę

Zanim zjecie kromkę z pachnącą szynką...

Świnie domowe charakteryzują się silnym instynktem stadnym i nawiązują miedzy sobą rozmaite relacje. Każde stado zajmuje określone terytorium, a jego przewodnikiem jest najstarsza, najbardziej doświadczona locha. W matriarchalnym stadzie panuje ścisła hierarchia, a jego członkowie lubią się lub nie lubią, czasem nawiązują trwające całe życie przyjaźnie. Więcej Info

przez Opowiedz Zwierzę